System orzekania o niepełnosprawności realizowany jest na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Natomiast szczegółowe zasady i tryb orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności regulują przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności.
W ramach orzecznictwa o niepełnosprawności prowadzone jest postępowanie ustalające:
– niepełnosprawność osób w wieku do 16 roku życia,
– stopień niepełnosprawności w stosunku do osób, które ukończyły 16 rok życia,
– wskazania do korzystania z ulg i uprawnień przysługujących osobom niepełnosprawnym stosownie do naruszonej sprawności organizmu i ograniczeń funkcjonalnych uzasadniających korzystanie z nich.
Niepełnosprawność osoby w wieku do 16 roku życia ustala się w oparciu o kryteria zawarte w art. 4a ustawy o rehabilitacji. Zgodnie z treścią tego przepisu osoby te zaliczane są do osób niepełnosprawnych, jeżeli maja naruszoną sprawność fizyczną lub psychiczną o przewidywanym okresie trwania powyżej 12 miesięcy, z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu, powodującą konieczność zapewnienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne
w danym wieku.
W odniesieniu do osób w wieku powyżej 16 roku życia ustalona została gradacja niepełnosprawności według stopni niepełnosprawności:
1. znaczny stopień niepełnosprawności
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności
3. lekki stopień niepełnosprawności
Zakres treści pojęcia stopnia niepełnosprawności określony został w oparciu o kryteria biologiczne (medyczne), społeczne oraz zawodowe.
Zgodnie z treścią art.4 ustawy o rehabilitacji do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie
w warunkach pracy chronionej i wymagającą w celu pełnienia ról społecznych stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.
Do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.
Do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w istotny sposób obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się rekompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.
W orzeczeniu poza ustaleniem niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności, symbolu przyczyny niepełnosprawności oraz daty lub okresu zaistnienia niepełnosprawności i stopnia niepełnosprawności, okresu ważności orzeczenia, zawarte są wskazania określone w art.6b ust.1 dotyczące, w szczególności:
1. odpowiedniego zatrudnienia uwzględniającego psychofizyczne możliwości danej osoby,
2. szkolenia, w tym specjalistycznego,
3. zatrudnienia w zakładzie aktywności zawodowej
4. uczestnictwa w terapii zajęciowej,
5. konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne ułatwiające funkcjonowanie,
6. korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki,
7. konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji,
8. konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji,
9. spełniania przez osobę niepełnosprawną przesłanek określonych w art.8 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. – Prawo o ruchu drogowym
10. niepełnosprawność osoby wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju.
W powiecie Kieleckim funkcjonuje Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności pod adresem Kielce ul. Wrzosowa 44. Godziny przyjęć pon. 7.30 – 17.15 oraz wt. – pt. 7.15 – 15.15.
Wymagane dokumenty do ubiegania się o wydanie orzeczenia:
* wniosek (składa osoba zainteresowana lub jej przedstawiciel ustawowy (w przypadku osób poniżej 16 roku życia oraz w wieku 16-18 lat)
* zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia (wydane przez lekarza, pod którego opieka lekarską znajduje się wnioskodawca)
* inne dokumenty umożliwiające ocenę stopnia niepełnosprawności (karty informacyjne leczenia szpitalnego, wyniki badań, dokumentacja dotycząca przebiegu leczenia).
Dokumenty niezbędne do ubiegania się o wydanie legitymacji osoby niepełnosprawnej (dla osoby powyżej 16 roku życia):
* wniosek o wydanie legitymacji
* kopia orzeczenia o niepełnosprawności lub orzeczenie innego organu orzekającego : ZUS lub KRUS(wydane przed 1.01.1998r.)
* 1 zdjęcie
Legitymacje dla osób poniżej 16 roku życia nie wymagają zdjęcia.
Druki wniosków o wydanie orzeczenia o niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności, zaświadczeń o stanie zdrowia jak również druki wniosków o wydanie legitymacji osoby niepełnosprawnej można uzyskać w Powiatowym Zespole ds. Orzekania o Niepełnosprawności osobiście bądź przez internet https://www.powiat.kielce.pl/dla_klienta/niepelnosprwanosc.html.
Osoba niepełnosprawna na podstawie orzeczenia może ubiegać się o:
* pomoc społeczną,
* przyjęcie do pracy w Zakładzie Pracy Chronionej,
* uczestnictwo w warsztatach terapii zajęciowej,
* dofinansowanie z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych do przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych oraz pomocy technicznych,
* dofinansowanie do turnusu rehabilitacyjnego,
* dofinansowanie do likwidacji barier architektonicznych.
Osoba niepełnosprawna może też korzystać:
* z ulg komunikacyjnych,
* z ulg telekomunikacyjnych,
* z ulg podatkowych.
Usługi opiekuńcze:
Usługi opiekuńcze przysługują osobie samotnej, która z powodu wieku lub choroby wymaga pomocy innych osób, a jest jej pozbawiona.
Usługi mogą być przyznane również osobie, która wymaga pomocy innych osób, a rodzina nie jest w stanie takiej pomocy zapewnić.
Usługi opiekuńcze polegają na pomocy w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych zwłaszcza: opiece higienicznej, pielęgnacji, pomocy w wypełnianiu codziennych zajęć w miarę możliwości zapewnieniu kontaktów z rodziną i otoczeniem.
O pomoc w formie usług opiekuńczych należy zwrócić się do Miejsko Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Chęcinach.
Pracownik socjalny na podstawie stanu zdrowia chorego oraz jego sytuacji rodzinnej ustala zakres usług opiekuńczych, okres ich trwania oraz miejsce świadczenia.
Pomoc w formie usług opiekuńczych jest odpłatna a wysokość odpłatności jest uzależniona od sytuacji materialnej osoby korzystającej z pomocy, od miejsca zamieszkania oraz od rodzaju i miejsca świadczenia usług.
Domy Pomocy Społecznej:
Dom pomocy społecznej jest placówką, która świadczy usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających. Osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, nie mogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której rodzina i gmina nie może zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych w środowisku zamieszkania, przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej, o którym mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej dział II rozdział 2 ustawy – art. 54-66 .
Kierowanie do domu pomocy społecznej:
osoba ubiegająca się o przyjęcie do domu pomocy społecznej powinna zgłosić się do właściwego ze względu na swój rejon zamieszkania – pracownika socjalnego;
pracownik socjalny na wniosek osoby zainteresowanej przeprowadza wywiad środowiskowy oraz zbiera niezbędną do tego celu pozostałą dokumentację tzn: badania lekarskie, wniosek lekarza w którym stwierdzona zostanie konieczność umieszczenia w Domu Pomocy Spo?ecznej, oświadczenie osoby zainteresowanej o wyrażeniu zgody na umieszczenie w Domu Pomocy Społecznej, aktualne zaświadczenie o dochodach.
W przypadku osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej należy przedstawić postanowienie sądu o zezwoleniu opiekunowi prawnemu na umieszczenie danej osoby w domu pomocy spo?ecznej.
Domy pomocy społecznej, w zależności od tego dla kogo są przeznaczone, dzielą się na domy dla:
• osób w podeszłym wieku;
• osób przewlekle somatycznie chorych;
• osób przewlekle psychicznie chorych;
• dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie;
• dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie;
• osób niepełnosprawnych fizycznie
• osób uzależnionych od alkoholu.
Odpłatność za pobyt w Domu Pomocy Społecznej:
Do wnoszenia odpłatności za pobyt w DPS obowiązani są:
1. mieszkaniec DPS – nie więcej niż 70% swojego dochodu;
2. małżonek, zstępni przed wstępnymi – jeżeli małżonek nie żyje, do ponoszenia opłat zobowiązane są dzieci;
3. gmina z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej – w wysokości różnicy między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy społecznej a opłatami wnoszonymi przez osoby, o których mowa w pkt 1 i 2.
Zasiłek stały.
Komu przysługuje zasiłek stały?
1. osobie pełnoletniej samotnej, całkowicie niezdolnej do pracy z powodu wieku lub niepełnosprawności, jeżeli jej dochód jest niższy od kryterium dochodowego (701 zł) wskazanego w ustawie o pomocy społecznej;
2. osobie pozostającej w rodzinie, całkowicie niezdolnej do pracy z powodu wieku lub niepełnosprawności, jeżeli dochód, jak również dochód na osobę w rodzinie jest niższy od kryterium dochodowego (mniejszy lub równy 528 zł);
• Wysokość zasiłku stałego stanowi:
w przypadku osób samotnych – różnicę pomiędzy kwotą 701,00 zł tj. kryterium na osobę samotnie gospodarującą, a posiadanym dochodem;
w przypadku osób w rodzinie – różnicę pomiędzy kwotą 528,00 zł na osobę w rodzinie, a faktycznie posiadanym dochodem na osobę w rodzinie;
Wysokość przyznanego zasiłku stałego nie może przekraczać kwoty 645,00 zł miesięcznie oraz nie może być niższa niż 30 zł.
Specjalny zasiłek celowy
Osoba niepełnosprawna niespełniająca kryterium dochodowego również może ubiegać się o pomoc społeczną – organ dokona możliwości przyznania pomocy w formie specjalnego zasiłku celowego. W przypadku posiadania dużych wydatków w związku z leczeniem osoba może przedstawić recepty, zaświadczenia lekarskie i faktury z zakupu leków. Po przeprowadzonym wywiadzie środowiskowym w szczególnych okolicznościach może uzyskać pomoc finansową na pokrycie lub zmniejszenie kosztów leczenia.
Szczegółowych informacji na temat powyższych świadczeń z pomocy społecznej można uzyskać kontaktując się z pracownikami socjalnymi MGOPS w Chęcinach, osobiście lub telefonicznie pod numerem (41) 315-10-54.
Pomoc świadczona osobom niepełnosprawnym w zakresie ustawy o świadczeniach rodzinnych. Obejmuje ona:
Zasiłek pielęgnacyjny.
Komu przysługuje zasiłek pielęgnacyjny?
• Zasiłek pielęgnacyjny przyznaje się w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolności?ądo samodzielnej egzystencji. Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje:
niepe?nosprawnemu dziecku;
osobie niepełnosprawnej powyżej 16 roku życia, jeżli ma orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności;
osobie niepełnosprawnej powyżej 16 roku życia, jeżli ma orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, jeżeli niepełnosprawność powstała do ukończenia 21 lat;
osobie, która ukończyła 75 lat.
Wysokość zasiłku pielęgnacyjnego wynosi 215,84 zł miesięcznie;
zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje:
• osobie uprawnionej do dodatku pielęgnacyjnego
• zasiłek pielęgnacyjny jest przyznawany niezależnie od dochodów rodziny.
Więcej informacji (kliknij)
Specjalny zasiłek opiekuńczy.
Osobom na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r.- Kodeks rodzinny i opiekuńczy, na której ciąży obowiązek alimentacyjny a także małżonkom, jeżeli:
nie podejmują zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej- w celu sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem niepełnoprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwościa samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.
Specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje, jeźeli łączny dochód rodziny sprawującej opiekę oraz rodziny osoby wymagającej opieki w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty w ustawie 764 zł.
Specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje w kwocie 620,00 zł miesięcznie.
Więcej informacji (kliknij)
Świadczenie pielęgnacyjne
Świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, przysługuje:
1) matce albo ojcu,
2) opiekunowi faktycznemu dziecka,
3) osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną, w rozumieniu ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej,
4) innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności
– jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji, albo osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Zarejestrowanie w powiatowym urzędzie pracy jako osoba poszukująca pracy lub posiadanie statusu bezrobotnego nie ma wpływu na uprawnienie do świadczenia pielęgnacyjnego.
Osobom, o których mowa w pkt 4, innym niż spokrewnione w pierwszym stopniu z osobą wymagającą opieki, świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, w przypadku gdy spełnione są łącznie następujące warunki:
1) rodzice osoby wymagającej opieki nie żyją, zostali pozbawieni praw rodzicielskich, są małoletni lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
2) nie ma innych osób spokrewnionych w pierwszym stopniu, są małoletnie lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
3) nie ma osób, o których mowa w pkt 2 i 3, lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała:
1) nie później niż do ukończenia 18. roku życia lub
2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25. roku życia.
Świadczenie pielęgnacyjne nie jest uzależnione od kryterium dochodowego.
Więcej informacji: (kliknij)
